Een soepel been

Gisteravond was er een interessant debat op de oude UFSIA campus. Het ging om een tweestrijd tussen twee zwaargewichten van de Vlaamse politiek - Karel De Gucht en Gerolf Annemans. De opkomst was er dan ook naar en de aula was tot de nok gevuld, wat u vrij letterlijk mag opnemen. Mening toeschouwer heeft het debat vanop de trappen gevolgd.

Het debat op zichzelf was aangenaam om volgen, hoewel het duidelijk was dat de beide kemphanen elkaar het licht in de ogen wel gunnen. Het ging er soms bijna gemoedelijk aan toe. Maar daar ligt niet het opmerkelijke van de avond.

Toen het over de huidige politieke situatie ging, hamerde Annemans erop dat de Vlamingen het been moesten stijf houden en de Walen dwingen tot toegevingen in de staatshervorming. De Gucht merkte daarop droogjes op dat het been toch ooit terug soepel zou moeten worden. Hij stelde dat zijn Vlaamse partners - lees de CD&V - zouden moeten leren om zich soepel op te stellen. Toen Annemans hierop verder ging, gaf De Gucht met enige misplaatste trots toe dat de bereidheid tot het versoepelen van het been bij zijn partij wél reeds aanwezig is.

We moeten De Gucht erkentelijk zijn voor zijn intellectuele eerlijkheid. We weten allemaal dat de VLD geen bal geeft om de Vlaamse verzuchtingen van de kiezer. Bart Somers mag dan wel al stoere praat verkopen als hij naast Jo Vandeurzen staat, maar als puntje bij paaltje komt zal de VLD zonder scrupules de eis tot splitsing van BHV en een verdere staatshervorming begraven. Dat hebben ze de voorbije acht jaar lang gedaan onder Verhofstadt en ook nu zouden ze dat zonder enige schroom doen. Iedereen weet dat en het siert De Gucht dat hij daar ook openlijk voor uitkomt - zij het dan in de afwezigheid van de verzamelde pers.

De VLD beseft dat er slechts een Belgische regering komt wanneer de Vlaamse eisen de koelkast in verdwijnen. In die zin verdient de VLD een pluim, want dat is wat zij ook reeds voor de verkiezingen stelden toen ze met een belgicistisch programma naar de kiezer trokken. De VLD durft de Belgische realiteit onder ogen zien, namelijk dat een partij die een federale regering wil vormen met de Walen elke Vlaamse reflex moet opgeven. De Gucht gaf gisterenavond openlijk toe dat zijn partij dit reeds gedaan heeft. De VLD heeft voor België gekozen.

De CD&V zal zeer binnenkort ook een keuze moeten maken. Ze maakten de kiezer wijs dat zij én een Vlaamse én een Belgische partij konden zijn. Dat zij forse Vlaamse eisen op tafel konden leggen én toch een federale regering vormen. Ofwel waren zij naïef ofwel intellectueel oneerlijk. Nu wordt de CD&V geconfronteerd met de Belgische realiteit - de realititeit dat zij al hun verkiezingsbeloften zullen moeten begraven als zij een Belgische regering willen vormen. Dat zij daarvoor, net als de VLD, een soepel been zullen moeten hebben. De tijd voor tsjeverigheid is voorbij. De CD&V zal moeten kiezen tussen België of Vlaanderen. Vergeef mij m'n cynisme, maar ik weet waarop ik geld zet.